Kto gospodaruje, A na czeladź się spuszcza, sam się dworem bawi, Równa to, gdy straszydła kto na wróble stawi. Wszakże w przywiązaniu mym do Loty dostrzega zamach na swe prawa, w mej serdeczności dla niej dopatruje się wyrzutu! W żłobie, gorzej niż niemowlę ubogiego parobka, leży ten, o którym mówił Izajasz, że “uderzy ziemię rózgą ust swoich”. Niewątpliwie największy postęp w stosunku do ogółu dzieci i młodzieży szkolnej wzrósł w tym czasie ponad 50 swych zdolności produkcyjnych. Perfida pars vicit; regnat Probus, exsulat heres. Tacy ludzie jednak oczywiście nie na wiele by się przydali, dlatego wolałem ich zostawić. Tylko że to ona chce się wydać, a mężczyźni zawsze sobie na żart robią znajomości. - Cóż to, idziecie do dworu? Ale słuchaj, dlaczego chciałem z tobą mówić. Dla niego korzyść niemała. Spadało coraz więcej kropel, a wreszcie przez gęstwę poczęły przenikać całe sznurki wody. Hop! Już byłbym lub żył z tobą,lub zginął za ciebie! To przynajmniej znośnym. Drugi woła: Tratuj, tratuj! Chcę, by to był i grób, i altanka Spostrzegając się obok krewnego swego Mak-Yks! Na głowie miał czapkę podróżną, na nogach mocne, żółte trzewiki ze skórzanemi kamaszami, spodnie i żakiet z aksamitu orzechowego, a liczne kieszenie, wypchane książkami, albumami, notatkami, pugilaresami i tysiącem innych przedmiotów, więcej kłopotu niż pożytku przynoszących - nie mówiąc już o długiej lunecie, którą nosił przewieszoną w futerale na pasku przez plecy. Teraz ten i ów z płaczem mówił. Poznaję po gwiazdach, że brat Szarlih czuwał dłużej niż należało. Kilkunastą dniami później „darował” on zięciowi Wigundowi całą ziemię dobrzyńską. Raduskiemu przywidziało się, że gdzieś w głębi parku stoi budka ”sodowego wodziarza”. " Niechaj wstyd najdą, którzy mię szukają, Niechaj sromotnie nazad uciekają, Co mi źle myślą. - Coś się już znajdzie!