O żebraczym chle. Żebyś mówił szlachetnie, ale bez przysady, Żebyś nie miał podłego grubijaństwa wady I przyjemnym na dudce pasterskiej grał tonem - Naśladuj Teokryta i pójdź za Maronem [2]. 49,13 Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Teraz, w dniu spaceru, wszystko pierwszy raz owiał jak gdyby chłód jesienny. Ot, bywał panicz, bywał, i. - Ja pewnie nie pożałuję, kochany Kuźmo, ale, widzicie, jak od tych zwyczajów już odrosłem i mnie pilno, bo droga za pasem. Cypriana do p. – Szczerość, droga pani, zawsze szczerość. Złego w tym nie ma! Bryczka pana Michała pomknęła górską drożyną. Oko Proroka! - W ganku oparzycie? Na rozkaz swej pani. - Już się to robi. W tym pstrym i kolorowym tłumie ujawniały się różne indywidualne cechy uwięzionych; próżność, względny dobrobyt, chęć odznaczenia się, różnego rodzaju pretensje znajdowały tu swój wyraz. Wy- dawała mi się blada,mizerna i smutna. Klęska powstania, która na Litwie pociągnęła za sobą drakońskie represje i okrutny ucisk kultury i języka polskiego, wydawała się więc jej tym groźniejszą, wywoływała rozpacz i pesymizm. Był bardzo skupiony. Nogi rozstawione (stóp nie odrywa od asfaltu), głowa do góry, Twarz lekko różowa, z emocji. Tędy boginie bystre poganiają konie. Każde uderzenie koła, każde stąpnięcie nogi końskiej wywoływało huk długo nie milknący.