Mellechowicza przy czytaniu listu nie było, gdyż oddawszy go wyszedł zaraz niby na ludzi spojrzeć, a w gruncie rzeczy z obawy, by mu do czeladnej odejść nie kazano. To rzekłszy klęknął przed Krzysią i chwyciwszy jej rękę do ust przycisnął, a patrzył w jej oczy błagalnie, wesoło i smutno zarazem; ona zaś poczęła płonić się, zwłaszcza że Zagłoba zaraz wykrzyknął: - Ledwie przyjechał, już przed nią na kolanach. Od dawna znał tę osobę z dołu, przecudną, jasnowłosą panią. Posiedzisz troszkę u mnie? Ja odpowiadam za niego przed gubernatorem! Skinął władca, żeby go wpuścić. Robią to tylko,co do nich należy,do czego się zgodzili za umówioną zapłatę. Ale Jagna tyle dbała o jego kochanie, co o ten śnieg z łomskiego roku, jakaś mroczna była, zniecierpliwiona jego amorami, zła, wszystko ją drażniło, że jak ten luty wicher nosiła się po izbie - robotę spychała na matkę, to na Józkę, a często i starego do niej zaganiała cierpkimi słowy, a sama szła niby to zajrzeć na drugą stronę do pieca albo do źrebaka w stajni, a głównie po to, by ostać samej i zamyślać się o Antku. Nie wziąłbyś wcale? Ale cóż! Rachowano, że pani Broniczowa ale z dala, zanim wiadomość tę przyjął dosyć obojęt. Gdy do siebie, albo musimy wynaleźć, odebrać potem do uniwersytetu posłać i tak niepodobnych sobie. Prawo natury uzbraja słabych przeciw mocniejszym tak lub inaczej. Wziąłem list do ręki i obejrzałem kopertę z wierzchu. Sztuk drogi jest. Słyszałem, że tam gdzieś na Niemcach wymyślono od prędkich wiadomości jakieś wieże ze znakami. Arystokracya nie dziwi: ją, monarchicznemi przejętą przekonaniami, trzymał kościół panujący, jakim w Polsce był katolicki. W tej również chwili wstrząsnął powietrzem przeraźliwy głos rogów, krzywuł, piszczałek, i całe skrzydło litewskie zerwało się na kształt niezmiernego stada ptactwa do lotu. Siadł mu w nogach na ziemi i patrzył na Barwina długo. Potem zaprowadził Władysława we framugę okna i kilka minut cicho z nim porozmawiawszy, pożegnał nas i odjechał. Pierwszą przecinał Polskę handel niemiecki, ciągnąc z Wrocławia na Ostrzeszów, Kalisz, Konin, Radzi ej ów do Torunia. Dotychczas uważał kapitana za swego dobroczyńcę. Ów nadzwyczajny rozrost miasta, zarówno jak i wszechświatowe już dziś jego znaczenie dla handlu, objaśnia się nie samym tylko jego położeniem geograficznym. - Książę nie wychodziłeś cały wieczór? Pojedziecie do Płocka.