Szedł brzegiem lasu, później środkiem pastwisk błotnistych. Na wieczerzę wystroił się tak, że oczy bolały patrzeć, i widać było, że mu panna Billewiczówna bardzo w oko wpadła, bo ledwie że nie mruczał z ukontentowania jak kot, gdy go po grzbiecie głaszczą. Nikt nie widział, nie szydził, Niebo świadek jedyny! – Czy już doszedł do siebie? Obudzić się musisz. Wyborne te stworzenia pod względem siły i wzrostu przewyższały w tym kraju nawet pierwotne okazy swego rodzaju. Toteż wielkorządca i teraz nic nie rzekł, tylko błysnął oczami, a później przeszedł na inny temat w sposób zabójczo grzeczny: Taki wstęp nie zwiastował zgody ani jakiegokolwiek kompromisu, Trzeba było wywierać nacisk. Turcy w Galacie oko wypalili, myślałem, że nie odstąpi. Ostrożnie zabrałem prowiant i wyszedłem szukać chłopca. Dla brata był to znak zapowiadający wynik całej bitwy. stary to Pan Bóg gospodarz, wie, co ludziom trzeba. Herb ten przedstawiał w polu czerwonym tarczę fioletową albo brunatną 238 c h o r ą g i e w – tu:oddział wojska 239 s o t n i k (z ukr. Naraz jedno uderzenie, jedno pchnięcie i czerwonoskóry runął na ziemię! - prosił Czema. Kobiety nachylały się aż do ziemi, trzepiąc: "Baranku Boży, który gładzisz grzychy świata". Nie mając wyboru, jako że nie było możliwości ucieczki, Ży- dzi musieli stanąć do walki. Wątłą swą kibić w szarym staniku odrzuciła na tylną poręcz krzesła, ręce ku obronie wzniosła i cofając się, odwracając, rumieniąc, z chichotem, którym usiłowała pokryć zmieszanie swe i wzruszenie, bełkotała: - Ależ, doprawdy, panie Kirło. I m i ł y nie mówił jej ani razu,że w s o ł d a t y pójdzie,choć o tym dobrze wie- dzieć musiał,ale zwyczajnie młody,kiedy lubił dziewczynę,szeptał z nią u opłotka albo i kibić jej obejmował,wtedy o tym,co będzie kiedyś,nie myślał. Moja Żabcia! – Czy zacny? Chorążyna miała naówczas przyjemność. Wiwat Sejm, wiwat Naród, wiwat wszystkie Stany!