Robiła na mnie wrażenie osoby, która ukrywa zmartwienie. _Sarama; boska suka, zwiastun Indry. To są pocciwe ludziska, dobhodusne – ci moi – ale thochy gwałtowne. Pamiętasz, może się będziesz wypierał? -Żebyś bo ty, Broniu, choć na moment gdziekolwiek przysiadła. Wiedział dobrze, że krokodyle zdobycz swą ściągają na dno i dopiero tam ją połykają, on wszakże czuł, że go ciągną na powierzchnię. Po śmiechu jego. - Już nie pamiętasz? - szepnął Wokulski, opierając głowę na ręku. Nosiła jednę z książek leżących na szlakach, ale nie! Z krótkiego snu wyrwało go silne targnięcie za ramię. Przecież ojciec jego Czerkiesem był i za młodu nawet do zbuntowanych należał, razem z Szamilem przeciwko Rosji wojował, ale potem do rozumu przyszedł, wiarę r u s k ą przyjął, na ruskiej ożenił się, wielkim generałem został i ot, syn jego o czerkiestwie swoim już i zapomniał! A przeto musi ani s tej, ani z owej strony nie przeładować, ale ugadzać w jakiś pośrzodek miedy dwiema rzeczami przeciwnemi, namniej pewnego kresu nie przestępując. Ot, madamka ty zadała co to. Przecież tak tych rzeczy zostawić nie można. i począł się rozglądać dokoła. Duch w nią wstąpił, gdy ujrzała, jak lud, cudownie uspokojony jego mową, poprzestał dobijać się do folwarku, a nareszcie powolnie ustąpił z dziedzińca. Konopka jeszcze długo chodził po izbie i sapiąc mocno, na różne sposoby dubitował[116] nad swoim położeniem i wszystko, co myślał, głośno wypowiadał; ja mu podsuwałem moją nieodmienną radę pod różnymi postaciami i byłbym go może do jakiego ostatecznego rezultatu doprowadził, gdyby nie to, że śród tych oratorskich tergiwersacyj[117] naszych wszedł Stojowski do naszej izby, wołając zaraz z progu: – Ave Maria, Mater Dei! Komenderujący, Erskin, chwyta za nią własną ręką, aby ja wywiesić na zewnątrz, wtem brama pęka, lawa szturmujacych wpada na kształt ławicy szatanów - i nastaje rzeź. Tu opowiedziałam jej całą rzecz o Józi i panu Aleksandrze.