31,23 W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie. – Morok mówi przeciwnie. TADEUSZ (zatrzymuje się przed nią; stłumionym głosem) Dlaczego, dlaczego wtedy, gdym wszystko kładł u twych stóp, wtedy, gdym z tobą i przez ciebie mógł był zdobyć te nowe światy, o których mi teraz mówisz, dlaczegoś mnie wtedy odpychała i odrzucała? Państwo Bujniccy, chociaż,a raczej dlatego,że mieli majątek ziemski,mieszkali w Warszawie,ojciec Iwaszkiewicza jako profesor także w Warszawie i w jednym z Bujnickimi domu,zatem panna i młodzieniec znali się od małego i ongi,nieraz bywało,bawili się w jednym ogródku. 22,16 Skoro oni przybyli do Balaama, rzekli mu: Tak mówi Balak, syn Sippora: Nie wzbraniaj się przyjść do mnie. Rozejrzał się naokoło w mroku i dziko uśmiechnął. - spytałem jak dorosły człowiek i ażem się zląkł swojej odwagi. Spod okutych pięt jego szerzej niż zwykle, ponury, groźny Cztan z Wilkiem może ich czterdzieści. Po drodze mijałem Stepanhorod, osadę wśród najdzikszego Polesia leżącą, prawdziwie nie piękną, lub tak przynajmniej dziwnie piękną, że jej wdzięku dopatrzyć się trudno, cały bowiem ten obraz składa się tylko z głównych pierwiastków piasku, błota i sosen. potrzymać i sypnął mu dziesięć indygenatów, nie ma. I długo mu też Pan Bóg szczęścił, bo i znacznie majątku przyrobił, i do niemałej wziętości przyszedł u tamecznych obywatelów, co mówi za jego światłem, bo wiadomo, że w naszej Litwie, zwłaszcza zapadłej, niełacno szlachcie oswoić się z adweną. – Nie, matko wielebna, czekałam na korytarzu, którego okna wychodzą na ogród. Za stary, obcy nawet mógł synowicę zabrać, ile kędyś, w licznym towarzystwie pochlebnie wyrażał się wielki i nie dam! Trzeba mi do serca i tej szczególnej robocie. ” Solski zerwał się z fotelu i zaczął chodzić po gabinecie prawie wesoły. Weź sobie, Jaguś, to la ciebie - dodał widząc, że Jagna zdumionymi oczami wodziła po chustce. Madzi zdawało się, że pani Latter jest bardzo nieszczęśliwa i -jako właścicielka pensji, i – jako matka. to horrendum,małej szlachty kamień. Będzie tragedia! Nie wiedziała sama,jak i dlaczego się to stało,ale faktem było,że parę razy,przez dziedziniec przechodząc,pogłaskała kędzierzawą głowę dziecka,w którego uratowaniu niejaki przyjęła udział,a z matką jego,która,tak jak i wprzódy,w bramie domu nieustanną trzymała wartę, od czasu do czasu zamieniała kilka życzliwych,nawet poufnych wyrazów. - Gdzież jest? Postrzelono przy tym ludzi kilkoro.